Obligacje (bond) możemy zdefiniować jako instrument finansowy o charakterze wierzycielskim, w przypadku którego emitent zaciąga kredyt u posiadacza obligacji (nazywanego często nabywcą obligacji lub po prostu inwestorem). W zamian za to zobowiązuje się do zwrotu posiadaczowi obligacji, w określonym terminie ustalonej sumy (tzw. wartości nominalnej) i odsetek (chyba, że obligacja jest zerokuponowa, czyli emitent nie przewiduje wypłaty odsetek). W przypadku każdej obligacji przepływy pieniężne można przedstawić w taki sam sposób jak w przypadku renty.

Najistotniejszymi cechami obligacji są:

• termin wykupu (maturity) – czas, po upływie którego posiadacz obligacji otrzymuje od emitenta wartość nominalną obligacji. Po upływie terminu wykupu obligacja traci ważność i nie dokonuje się nią obrotu. Określa liczbę lat, w których emitent musi wywiązywać się ze swoich obowiązków (np. jak długo inwestor będzie otrzymywał odsetki od obligacji).
• wartość nominalna (par value, face value, nominal value) – wartość, która jest płacona posiadaczowi obligacji po upływie terminu wykupu.
• oprocentowanie (stopa kuponowa) – wyrażona w skali rocznej stopa procentowa, wg której emitent nalicza odsetki od obligacji.
• cena emisyjna – cena, po jakiej obligacja jest sprzedawana w momencie emisji (plasowana na rynku pierwotnym), nierzadko różni się od wartości nominalnej, co jest efektem dysproporcji pomiędzy oprocentowaniem obligacji a wymaganą przez inwestorów stopą procentową.

Obligacje możemy sklasyfikować ze względu na rodzaj emitenta. Wyróżniamy przede wszystkim:

• obligacje skarbowe i rządowe (treasury bonds, governmental bonds)
• obligacje komunalne (municipal bonds)
• obligacje przedsiębiorstw (corporate bonds)

Następnym kryterium podziału obligacji jest oprocentowanie, czyli sposób i wielkość naliczania odsetek oraz terminy ich wypłaty:

• obligacje o stałym oprocentowaniu (fixed interest bonds) – inwestor otrzymuje dochód o stałej wartości, płacony w ustalonych okresach, wyrażany jako procent wartości nominalnej obligacji. W Polsce i Europie odsetki płacone są co 12 miesięcy. W Stanach Zjednoczonych kupon jest często wypłacany co 6 miesięcy.
• obligacje o zmiennym oprocentowaniu (floating rate notes, FRN) – okresowy dochód inwestora określany jest w stosunku do innego instrumentu bazowego, np. do inflacji lub stóp procentowych na rynku finansowym.
• obligacje zerokuponowe (zero coupon bonds) – nie przynoszą dochodu w okresie ważności aż do dnia wykupu, w którym inwestor otrzymuje wartość nominalną. Sprzedawane są z dyskontem w stosunku do wartości nominalnej (dochodem inwestora jest różnica pomiędzy ceną nabycia a ceną nominalną).