niedziela, 02 październik 2016 13:07

Kryzys finansowy na przykładzie wydarzeń z początku XX wieku

Napisał
Oceń ten artykuł
(2 głosów)
Krach z 1907 roku Krach z 1907 roku

Spis treści

Chciwość i strach od zawsze pchały całe narody na szczyty bogactwa, a potem rzucały w biedę. W 2008 roku nastąpiła eskalacja katastroficznych wizji upadku gospodarki światowej. Przed tym za największy kryzys gospodarczym, przez jaki przeszły Stany Zjednoczone, uważana była depresja w latach 1929-1933, który spowodował spadek dochodu narodowego o połowę i wzrost bezrobocia do rekordowego poziomu 25% [Friedman 1980]. Zarówno w latach ’30, jak i podczas wielu innych kryzysów (również obecnego), opinia publiczna często skłania się ku przekonaniu, że kapitalizm to system narażony na poważne załamania. Teorie według, której gospodarka wolnorynkowa jest w naturalny sposób niestabilna sformułował Hyman Minsky.

  1. Model kryzysu Hyman’a Minsky’ego

HymanMinsky.pngWedług Hyman’a Minsky’ego główną przyczyną pojawiających się kryzysów jest długi okres uprzedniej stabilizacji. Wynika to z coraz bardziej agresywnej formy finansowania swej działalności przez firmy i gospodarstwa domowe. Zgodnie z treścią owej teorii, początkowo na rynku działają podmioty, które bardzo ostrożnie operują długiem. Z czasem jednak są one wypychane przez inne, których wykorzystują dźwignię finansową, a ich działanie opiera się bardziej na spekulacjach. Ostatnim etapem jest moment, w którym na rynkach dominują instytucje, których budowa niczym nie różny się od „piramid finansowych”. Poglądy takie zyskują popularność zwłaszcza w czasie trwania załamań gospodarczych. Świetle wydarzeń z 2007-2008 roku, takich jak bankructwo banku inwestycyjnego Lehman Brothers oraz upadku funduszu hedgingowego prowadzonego przez Bernard’a Madoff’a, poglądy Minskiego wydają się mieć swoje uzasadnienie.

Model kryzysu finansowego, którego autorem jest Hyman Minsky składa się z następujących faz:

  1. Zaburzenie (displacement) – Minsky rozumiał tą fazę, jako zakłócenia w systemie makroekonomicznym, które swoje źródła mogą mieć przykładowo w wybuchu lub zakończeniu wojny, skrajnie niskich/wysokich zbiorach, rozpowszechnieniu się jakiegoś wynalazku (samochód, kolej itd.), zmianą polityki monetarnej.
  2. Boom – faza ta jest spowodowana pośrednio wspomnianym wyżej „zakłóceniem”, które zmienia perspektywy ekonomiczny, jakiegoś ważnego sektora gospodarki. W rezultacie następuje skupienie inwestorów na segment, który daje największe możliwości zarobku. Według Misky’ego, faza ta jest napędzana przez ekspansje kredytową. W dalszej jej części można zaobserwować wzrost stóp procentowych oraz cen.
  3. Overtrading („przegrzanie” rynku) - pod koniec trwania poprzedniego etapu dochodzi do sytuacji, w której inwestorzy przeszacowują możliwość zysku.
  4. Rewulsja (okres „finansowej zadyszki”- financial distress) – wiąże się ze znacznym spadkiem cen aktywów będących poprzednio przedmiotem spekulacji. W tej fazie bankructwa instytucji finansowych przyczyniają się często do pogłębiania się spadków cen.
  5. Tranquillity (faza uspokojenia) – wiąże się z zaistnieniem, co najmniej jednej z poniższych sytuacji:
    • Spadki cen są tak drastyczne, że w pewnym momencie znajdą się inwestorzy, którzy uznają taki stan rzeczy za okazje do nabycia niedowartościowanych aktywów.
    • Zostaną ustalone limity maksymalnego spadku ceny lub w inny sposób ograniczy się obrót aktywami (np. zamknięcie giełdy).
    • Bank centralny (jeśli takowy istnieje) przekonuje rynek, że podaż pieniądza wzrośnie do poziomu zaspokajającego zapotrzebowanie na gotówkę.

Prev Next »

Czytany 102283 razy Ostatnio zmieniany poniedziałek, 03 październik 2016 22:22
Więcej w tej kategorii: O funduszach typu hedge »

Skomentuj

Upewnij się, że zostały wprowadzone wszystkie wymagane informacje oznaczone gwiazdką (*). Kod HTML jest niedozwolony.